Vapur

Zaman doldu; artık bineceksin o vapura,

O gün, sana daha hızlı gelecek halatın toplanması

“Ne acelesi vardı Kaptan’ın, acaba?” diyeceksin,

Her yağmurda yol mu tıkanır,

“İstanbul’da artık yaşanmaz” diyeceksin

Hatta telefonu niye kapalı ki,

Şarjı bu kadar çabuk mu biter, “alaydı ya iyi bir telefon” diyeceksin,

Buz gibi olsa da dışarısı,

Üst güverteyi düşünceli düşünceli geçeceksin,

Islak olduğunu fark etmediğin sıralara oturup,

Püskürtme tükürük gibi yağan yağmurumsu da,

Yavaş yavaş ıslanacaksın…

Aynı zamanlarda, diğeri;

Şekeri, nişastası bol, sütü az sahlepini yudumlarken,

Soğuğa dayanamadığından, Daha sıkı sarılacak bardağına.

Diğer elini içine sokmaya çalışırken,

Sıcak bir tebessümle geri dönecek,

Unutulduğu,

Şarjının bittiği,

Üşütüldüğü dünyaya…

Zaman doldu;

Bir kalp dondu, diğeri çözüldü… Tek suçlu; Onun gibi hissedememek…